ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΖΩΗΣ

Ξεκινάµε από τη βόρεια πύλη της Ελλάδας, το Κιλκίς, την πρωτεύουσα του νοµού, κτισµένη στους πρόποδες του λόφου του Αη Γιώργη όπου σώζεται η µεταβυζαντινή (1830) οµώνυµη Ιερά Μονή.

Κατηφορίζοντας το λόφο βρίσκουµε το διώροφο Σπήλαιο, οι κοραλλιογενείς σχηµατισµοί του οποίου καθώς και οι θεραπευτικές του ιδιότητες για παθήσεις του αναπνευστικού συστήµατος, το κατατάσσουν ως ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσµίως.

Σπάνια ευρήµατα από το Σπήλαιο, όπως απολιθωµένα οστά και δόντια τα οποία χρονολογούνται στην τελευταία Εποχή των Παγετώνων θα βρούµε, λίγα µέτρα πιο ψηλά, στην Έκθεση Παλαιοντολογίας του λόφου Αγ. Γεωργίου.

Στους πρόποδες του λόφου, φθάνουµε στο Αρχαιολογικό Μουσείο όπου φιλοξενούνται µοναδικά ευρήµατα όπως ο µοναδικός στη Βόρεια Ελλάδα Κούρος της αρχαίας Ευρωπού (6ος π.Χ. αι.), τα τέσσερα µνηµειακά αγάλµατα από τον αρχαιολογικό χώρο του Παλατιανού καθώς και µια σειρά από κεραµικά της πρώιµης Εποχής του Σιδήρου.

Η περιπλάνησή µας στους πεζόδροµους της πόλης µας επιφυλάσσει πολλές προτάσεις γευστικής ανάπαυλας σε εστιατόρια, ταβέρνες και ουζερί µε ονοµαστά και ποιοτικά (Π.Ο.Π.) τοπικά κρασιά και γαλακτοκοµικά / τυροκοµικά προϊόντα όπως φέτα, κασέρι, µανούρι. Την τυροκοµική παράδοση έχουν εµπλουτίσει µε τις τεχνικές τους οι πρόσφυγες Πόντιοι και έτσι παράγονται σήµερα προϊόντα όπως το γαΐς τυρί, το πασκιτάν, το τσιολακίκ κ.ά.

Συνεχίζοντας προς τα νότια του νοµού και περνώντας από την Κρηστώνη και το Μαυρονέρι οδηγούµαστε στο χωριό Πικρολίµνη και από εκεί στην Ξυλοκερατιά.

Εδώ κάθε 4 του ∆εκέµβρη αναβιώνει το έθιµο της «Βαρβάρας».

Πρόκειται για θρακιώτικο έθιµο, από την Βιζυή 40 Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης, που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και αναφέρεται στην πανσπερµία. Οι νοικοκυρές από το προηγούµενο βράδυ, βράζουν σιτάρι µε κανέλα, καρύδια, σύκα και άλλα υλικά µέχρι να γίνει ένας παχύρρευστος χυλός. Ανήµερα της γιορτής βάζουν την «Βαρβάρα» (το κολυβόζουµο) σε βαθύ πιάτο και πρέπει να την µοιράσουν τουλάχιστον σε 3 σπίτια. Με τον τρόπο αυτό εύχονται για µια καλή σοδειά.

Αφήνοντας πίσω µας την Ξυλοκερατιά οδηγούµαστε στη λίµνη της Πικρολίµνης. Πρόκειται για µικρή αβαθή αλµυρή λίµνη.

Η σύνθεση του πηλού του πυθµένα της λίµνης, όπου κυριαρχούν οι θειούχες ενώσεις και τα νιτρικά άλατα, είναι υπεύθυνη για τις ιαµατικές και καλλυντικές της ιδιότητες, γνωστές σε πανελλήνια και όχι µόνο κλίµακα.

Η περιοχή διαθέτει οργανωµένο πηλοθεραπευτήριο καθώς και χώρους διαµονής και εστίασης καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η τοπική κουζίνα όπως και όλος ο νοµός άλλωστε, είναι έντονα πολυπολιτισµική µε ιδιαίτερα προϊόντα και γεύσεις.

Για τους λάτρεις του ποδηλάτου ο γύρος της λίµνης αποτελεί µοναδική εµπειρία απόδρασης στη µαγεία της φύσης. Στην περιοχή υπάρχει καταφύγιο άγριας πανίδας έκτασης 7.500 στρεµµάτων και παράλληλα είναι ενταγµένη στο δίκτυο προστατευόµενων περιοχών «ΝΑΤURA 2000».

Επιστρέφουµε στο δρόµο της Ξυλοκερατιάς και από εκεί περνάµε στο χωριό Γαλλικό το οποίο πήρε το όνοµά του από τον Γαλλικό ποταµό, τον αρχαίο Εχέδωρο, από το «ο έχων δώρα», διότι η άµµος του ήταν χρυσοφόρος.

Η περιοχή κοντά στον ποταµό αποτελεί παράδεισο των πουλιών µε µεγάλα κοπάδια από φλαµίνγκο και άλλα σπάνια και απειλούµενα είδη.

Λίγο πριν το τέλος της διαδροµής περνάµε από το Πεδινό, το θρακιώτικο χωριό του Κιλκίς όπου µπορεί κανείς να βρει παραδοσιακά ζυµαρικά και αρτοποιήµατα.

Το ταξίδι µας τελειώνει στο Κιλκίς, έχοντας το νου γεµάτο εικόνες και κρατώντας την υπόσχεση της επιστροφής στη γεµάτη µαγεία, στη γεµάτη από απαράµιλλες εικόνες, στη γεµάτη από µεθυστικές γεύσεις γη ...